จีน Beijing Silk Road Enterprise Management Services Co.,LTD ข่าวบริษัท

แผนที่ภูมิทัศน์ของเส้นทางสายไหมซึ่งวาดในปีเจียจิงของราชวงศ์หมิงตอนกลาง ระบุชื่อสถานที่มากกว่า 200 แห่งตามเส้นทางสายไหมอย่างชัดเจนเสร็จสมบูรณ์ในรูปแบบของการวาดภาพทิวทัศน์ และยังจำลองลักษณะอันงดงามของเมือง ภูเขา และแม่น้ำตามถนนด้วยภาพวาดที่วิจิตรงดงาม“แผนที่ภูมิเส้นทางสายไหม” สง่างามมาก เหมาะสม น่าจะเป็นชื่อเดิมของราชวงศ์หมิงถนนจาก Jiayuguan ไปยังเมือง Kuyu เป็นเส้นทางของเส้นทางสายไหมในสมัยราชวงศ์หมิงเส้นทางสายไหมทางทะเลของราชวงศ์หมิงส่วนใหญ่ประกอบด้วยท่าเรือหลักสามแห่ง ได้แก่ กว่างโจว เฉวียนโจว และหนิงโป และท่าเรือสาขาอื่นๆเมื่อวันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 สำนักงานบริหารมรดกวัฒนธรรมแห่งรัฐได้กำหนดให้กว่างโจวเป็นเมืองชั้นนำอย่างเป็นทางการสำหรับการใช้เส้นทางสายไหมทางทะเลหมิงเป็นมรดกโลกจะทำงานร่วมกับหนานจิง หนิงโป เจียงเหมิน หยางเจียง เป่ยไห่ ฝูโจว จางโจว ปูเถียน ลี่สุ่ย และเมืองอื่น ๆ เพื่อคุ้มครองและบังคับใช้เส้นทางสายไหมทางทะเล

ในสมัยราชวงศ์หยวน เส้นทางสายไหมที่ไม่มีการปิดกั้นได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองของการแลกเปลี่ยนทางเศรษฐกิจในระดับต่างๆ ในทวีปเอเชียในฐานะที่เป็นศูนย์กลางของการค้าระหว่างประเทศระหว่างตะวันออกและตะวันตก หรือภูมิภาคที่เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการค้าระหว่างประเทศ ศูนย์กลางการค้ากลุ่มหนึ่งที่มีตลาดสินค้าชาติพันธุ์และศูนย์กระจายสินค้าได้ถูกจัดตั้งและขยายออกไปบันทึกทางประวัติศาสตร์ของจีนและต่างประเทศเกือบทั้งหมดของราชวงศ์หยวนกล่าวถึงตำแหน่งที่ไม่มีปัญหาของ Yuan Dadu ในฐานะศูนย์กลางการค้าระหว่างประเทศของตะวันออกที่นี่ "ร้านค้าจากทุกประเทศมาบรรจบกันและห้างสรรพสินค้ามาบรรจบกัน"การเดินทางของมาร์โคโปโลเคยแนะนำความรุ่งเรืองของการค้าระหว่างประเทศในหยวนต้าตู้ในบทหนึ่ง: "ทุกสิ่งที่หายากและมีค่าที่สุดในโลกสามารถพบได้ในเมืองนี้... ที่นี่มีของขายมากกว่าที่อื่น"เมืองเส้นทางสายไหมที่สำคัญอีกแห่งในหยวนจีนคือ Kehuhar (Kashgar) ซึ่งสิ่งทอถูก "ขายโดยพ่อค้าในประเทศทั่วโลก"ซูโจวใน Hexi Corridor ใกล้ที่นี่ "ผักชนิดหนึ่งที่มีคุณภาพดีมากจากภูเขา พ่อค้าจากส่วนอื่น ๆ ของโลกมาที่นี่และขายผลิตภัณฑ์ของพวกเขาทั่วโลก"นอกจากนี้อย่าสูญเสียแปด Li สถานะไฟและอื่น ๆ

ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ ในเวลานั้น บนเส้นทางการค้าทางบกตะวันออก-ตะวันตกที่ทอดยาวในขบวนคาราวานการค้า มีพ่อค้าชาวยุโรป พ่อค้าในเอเชียตะวันตก เอเชียกลาง และพ่อค้าชาวจีนพ่อค้าชาวยุโรปและเอเชียกลางและเอเชียตะวันตกมักจะบรรทุกทองและเงิน เครื่องประดับ ยารักษาโรค นกและสัตว์ป่าหายาก เครื่องเทศ ผ้าไม้ไผ่ และสินค้าอื่น ๆ จำนวนมากไปยังจีนหรือขายระหว่างทางสิ่งที่พวกเขาซื้อส่วนใหญ่เป็นสินค้าจีน เช่น ผ้าแพร สีปัก ผ้ายกทอง ผ้าไหม ชา เครื่องลายคราม วัสดุทางการแพทย์ และอื่นๆพ่อค้าและกองคาราวานต่างชาติจำนวนมากที่มาจีนในสมัยราชวงศ์หยวนได้รับการยืนยันในเอกสารทางประวัติศาสตร์ต่างประเทศในการเดินทางของมาร์โคโปโล มีเขียนไว้หลายจุดว่า "พ่อค้าจำนวนนับไม่ถ้วน" และ "พ่อค้าจำนวนมาก" ไปมาและไปจากเมืองต้าตู้รอบนอกในสมัยราชวงศ์หยวน"มีโรงแรมและโรงเตี๊ยมขนาดใหญ่หลายแห่งสำหรับคาราวานอูฐ... ผู้โดยสารต่างเชื้อชาติเข้าพักในโรงแรมที่กำหนดไว้แยกออกจากกัน ทั้งสองเชื้อชาติต่างไม่ต้องสงสัยสำหรับพ่อค้าต่างชาติ คู่มือการค้ายังระบุด้วยว่า "... ฮันบาลีเป็นเมืองหลวงที่มีการค้าขายมากที่สุดพ่อค้าจากทั่วโลกมารวมกันที่นี่และห้างสรรพสินค้ามารวมกันที่นี่"

Nestorianism (ศาสนาออร์โธดอกซ์ตะวันออก) ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับจีนจากจักรวรรดิโรมันตะวันออกในช่วงต้นราชวงศ์ถังแผ่นจารึกลัทธิเนสโทเรี่ยนของจีนในสมัยราชวงศ์ต้าฉินที่เก็บรักษาไว้ในป่าสเตลส์ในซีอานเป็นพยานทางกายภาพของข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์นี้ในช่วงกลางของราชวงศ์ถัง ลัทธิมานิแช (หรือที่เรียกว่าลัทธิโซโรอัสต์หรือโซโรอัสต์) ได้รับการแนะนำจากเปอร์เซียหลังจากถูกทำให้เป็นบาป มันถูกเรียกว่า "ศาสนาที่รู้แจ้ง" ซึ่งคนทำงานหลายคนเชื่ออย่างลึกซึ้งผู้นำการลุกฮือของชาวนาหลายครั้งหลังราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่งใช้คำสอนในการจัดตั้งชาวนายากจนเพื่อต่อสู้กับผู้ปกครองศักดินาในสมัยราชวงศ์ถังที่รุ่งเรือง เทคนิคการทำกระดาษของจีนยังได้รับการแนะนำในอาณาจักรอาหารอันยิ่งใหญ่ และในไม่ช้าก็ได้รับการแนะนำในประเทศแถบยุโรปในสมัยราชวงศ์ถัง ตะวันออกและตะวันตกได้แนะนำและปลูกถ่ายสิ่งต่างๆ มากมาย ยา การเต้นรำ ศิลปะการต่อสู้ สัตว์และพืชที่มีชื่อเสียงบางชนิด เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายมีวิสัยทัศน์มากขึ้นในสมัยราชวงศ์ฮั่น สินค้านำเข้าจากตะวันตกจะมีตัวอักษร Hu เช่น Hu qin, Hu melon, แครอท เป็นต้น ในสมัยราชวงศ์ถัง เป็นเรื่องปกติที่จะตั้งชื่อสินค้าด้วยตัวอักษรทะเล เช่น บีโกเนีย ทับทิมหินทะเล ทะเล ไข่มุก (มุกอ่าวเปอร์เซีย) เป็นต้น ตามประมวลกฎหมายราชวงศ์ถัง ราชวงศ์ถังมีการแลกเปลี่ยนกับเอกอัครราชทูตจากกว่า 300 ประเทศและภูมิภาคทุกๆ ปี แขกต่างชาติหลายหมื่นคนเดินทางมาที่ฉางอาน มหานครที่ใหญ่ที่สุดในโลกผ่านเส้นทางสายไหม และอีกหลายพันคนตั้งรกรากอยู่ที่เมืองกว่างโจวเพียงแห่งเดียว

เส้นทางสายไหมที่ราบรื่นและรุ่งเรืองในสมัยราชวงศ์ถังยังส่งเสริมการแลกเปลี่ยนทางอุดมการณ์และวัฒนธรรมระหว่างตะวันออกและตะวันตก ซึ่งมีอิทธิพลในเชิงบวกและกว้างไกลอย่างมากต่อการพัฒนาอุดมการณ์ร่วมกันทางสังคมและระดับชาติในอนาคตการแลกเปลี่ยนทางอุดมการณ์และวัฒนธรรมดังกล่าวมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับศาสนาหลังจากที่ศาสนาพุทธได้รับการแนะนำในประเทศจีนในรัชสมัยของจักรพรรดิ์อ้ายในราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ศาสนาพุทธได้แพร่หลายในราชวงศ์ใต้และราชวงศ์เหนือ และถึงจุดสูงสุดในราชวงศ์สุยและราชวงศ์ถังในรัชสมัยของจักรพรรดิ Taizong แห่งราชวงศ์ถัง พระผู้มีชื่อเสียง Xuanzang เดินทางไปอินเดียโดยเส้นทางสายไหมผ่านเอเชียกลางเพื่อเรียนรู้พระคัมภีร์และบรรยายใช้เวลาสิบหกปีในการเขียนหนังสือ "The Western Regions of the Tang Dynasty" ซึ่งบันทึกการเมือง สังคม และประเพณีท้องถิ่นของประเทศต่างๆ ในอินเดีย ณ ขณะนั้นยังคงเป็นข้อมูลที่สำคัญที่สุดสำหรับนักวิชาการชาวอินเดียในการศึกษาประวัติศาสตร์ยุคกลางของอินเดียเขานำพุทธคลาสสิก 657 ชิ้นกลับมา และจักรพรรดิถัง Zong Zong สร้างเจดีย์ห่านป่าใหญ่ใน Chang 'an เพื่อที่เขาจะได้เก็บและแปลพระสูตรต่อมา พระอี้จิงผู้มีชื่อเสียงได้เดินทางไปอินเดียจากทะเลและใช้เวลาอีก 16 ปีในการกู้พระสูตรทางพุทธศาสนา 400 เล่มเขาเขียนชีวประวัติของทะเลจีนใต้และชีวประวัติของพระผู้มีชื่อเสียงในภูมิภาคตะวันตกของราชวงศ์ถัง โดยแนะนำให้จีนรู้จักวัฒนธรรมและสภาพความเป็นอยู่ของประเทศในเอเชียใต้ในเวลานั้น

Li Shimin จักรพรรดิองค์ที่สองแห่งราชวงศ์ถัง Taizong เอาชนะพวกเติร์กตะวันออกและพิชิตทะเลทรายทางเหนือและทางใต้Li Zhi จักรพรรดิ Gaozong แห่งราชวงศ์ถังทำลาย Tujue ตะวันตกและตั้งจังหวัด Anxi และ Beitingอาณาจักรถังทอดยาวจากชายฝั่งเกาหลีทางตะวันออกไปยังแม่น้ำ Dachang (แม่น้ำ Amu Darya) ทางตะวันตกเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วและมีอำนาจมากที่สุดในโลกในเวลานั้น โดยมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมอยู่ในอันดับต้น ๆ ของโลกตลอดเส้นทางสายไหม อาณาจักรอาหารอันยิ่งใหญ่ทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมระหว่างตะวันออกและตะวันตก และการแลกเปลี่ยนทั้งทางการและพลเรือนได้ดำเนินไปอย่างรอบด้านและเป็นมิตรในส่วนตะวันออกของเส้นทางสายไหม เหนือและใต้ของทะเลทรายและประเทศต่างๆ ในภูมิภาคตะวันตก ได้สร้างสาขาหลายสายเพื่อเชื่อมต่อเส้นทางสายไหม หรือที่เรียกว่า "ถนนเซินเทียนเกอข่าน (วันคาน หมายถึงถังไท่จง)"Great Food จักรวรรดิโรมันตะวันออกยังได้ส่งทูตไปยัง Chang 'an เพื่อสื่อสารกับจีนตุนหวง หยางกวน และยูเหมินกลายเป็น "เมืองบนบก" ในเวลานั้นในเส้นทางเดินเรือ เรือของจีนยังสามารถแล่นไปยัง Linyi (เวียดนามตอนใต้ในปัจจุบัน) Zhenla (กัมพูชา) Ha Ling (ชวาในปัจจุบัน) Husan (ปัจจุบันคือพม่า) และผ่าน Tianzhu (อินเดียในปัจจุบัน) ) ถึง Dashao สร้างความสัมพันธ์กับประเทศในยุโรปในเวลานั้น กว่างโจว เฉวียนโจว หลิวเจียกัง (ใกล้อู่ซงโข่วของเซี่ยงไฮ้ในปัจจุบัน) และสถานที่อื่นๆ กลายเป็นท่าเรือต่างประเทศที่มีชื่อเสียงที่สุดบันทึกประวัติศาสตร์ระบุว่ามีท่าเทียบเรือ เช่น เรือหนานไห่ เรือคุนหลุน เรือสิงห์ เรือพราหมณ์ เรือตะวันตก และเรือเปอร์เซียในกว่างโจวประเทศตะวันตกผ่านแผ่นดินผ่านเอเชียกลางภาคตะวันตกตามกองคาราวานอูฐอย่างต่อเนื่องทางทะเล กรุงแบกแดดเมืองหลวงแห่งอาหารขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ออกจากอ่าวเปอร์เซีย มีเรือเกือบทุกวันข้ามมหาสมุทรไปทางตะวันออก

ในช่วงสมัยของราชวงศ์เว่ย จิน ราชวงศ์ใต้และราชวงศ์เหนือ เส้นทางสายไหมพัฒนาอย่างต่อเนื่อง รวมถึงเส้นทางสายไหมทางตะวันตกเฉียงเหนือ (เรียกอีกอย่างว่าเส้นทางสายไหมโอเอซิสหรือเส้นทางสายไหมทะเลทราย) เส้นทางสายไหมทางตะวันตกเฉียงใต้ และเส้นทางสายไหมทางทะเลลักษณะเฉพาะคือช่วงเปลี่ยนผ่านจากราชวงศ์ฮั่นสู่ราชวงศ์สุยและราชวงศ์ถัง การพัฒนาต่อไปของเส้นทางสายไหมทางทะเล และการแลกเปลี่ยนบ่อยครั้งระหว่างระบอบการปกครองทางเหนือและทางใต้กับภูมิภาคตะวันตก [27]ในปีแรกของไทอัน (455) ของจักรพรรดิเหวินเฉิงแห่งแคว้นเว่ยเหนือ หลังจากขาดการติดต่อโดยตรงเป็นเวลานาน เปอร์เซียได้สร้างการติดต่อโดยตรงกับราชวงศ์เว่ยเหนือ ซึ่งรวมจีนตอนเหนือเป็นปึกแผ่นจากเวลานี้จนถึงปีที่สามของเจิ้งกวง (522) หนังสือของเว่ยบันทึกภารกิจของชาวเปอร์เซียสิบครั้ง ห้าภารกิจแรกควรไปที่ผิงเฉิง (ปัจจุบันคือต้าถง ซานซี) เมืองหลวงของแคว้นเว่ยเหนือ และห้าภารกิจสุดท้ายไปยังลั่วหยางหลังจาก เมืองหลวงถูกย้ายในปี 493 นำงานฝีมือแก้วมาสู่ประเทศจีน[28]ในปีแรกของ Divine Turtle (518) Song Yun และ Bhikkhu Huisheng ออกเดินทางจากลั่วหยางเพื่อเผยแผ่ไปยังภูมิภาคตะวันตกตามเส้นทางสายไหมเพื่อบูชาพระสูตรของศาสนาพุทธในปีที่สามของเจิ้งกวง (522) ซ่งหยุนและฮุ่ยเซิงกลับมาจากอินเดียที่ลั่วหยางและนำคัมภีร์มหายานกลับมา 170 เล่ม ซึ่งช่วยเสริมวัฒนธรรมชาวพุทธของจีนทูตเปอร์เซียยังติดตามเส้นทางสายไหมต่อไปในราชวงศ์ทางตอนใต้Datong ตอนกลางสองปี (530) เปอร์เซียส่งทูตเพื่อถวายของที่ระลึกฟันในเดือนสิงหาคม ปีที่ห้า (ค.ศ. 533) เขาได้ส่งคณะทูตไปถวายสินค้าของเขาในเดือนเมษายนปีแรกของต้าถง (535) มีการถวายเครื่องบูชาอีกครั้งการผ่านของเปอร์เซียนำไปสู่ราชวงศ์ทางใต้ซึ่งเดินทางจากภูมิภาคตะวันตกไปยัง Yizhou (เสฉวน) จากนั้นไปตามแม่น้ำแยงซีถึง Jiankang (ปัจจุบันคือหนานจิง)

เมื่อเวลา 20:18 น. ตามเวลาปักกิ่งของวันที่ 29 พฤศจิกายน 2022 พิธีปล่อยตัวนักบินอวกาศของภารกิจการบินที่มีคนขับ Shenzhou 15 จัดขึ้นที่ Qentange Dream Garden Square ของ Jiuquan Satellite Launch Centerเมื่อเวลา 20:19 น. Xu Xueqiang หัวหน้าผู้บัญชาการโครงการอวกาศบรรจุมนุษย์ของจีนและหัวหน้าผู้บัญชาการภารกิจการบินระยะสถานีอวกาศออกคำสั่ง Fei Junlong, Deng Qingming, Zhang Lu นักบินอวกาศ 3 คนนำคำสั่งออกไป[8-9]การเปิดตัวยานอวกาศบรรจุมนุษย์ Shenzhou XV ประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์การเปิดตัวยานอวกาศบรรจุมนุษย์ Shenzhou XV ประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์ (3 ภาพ)เมื่อเวลา 23:08 น. ตามเวลาปักกิ่งของวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 จรวดขนส่งลองมาร์ช-2เอฟ ซึ่งบรรทุกยานอวกาศที่มีมนุษย์ควบคุมเสินโจว-15 ถูกยิงและปล่อยออกจากศูนย์ปล่อยดาวเทียมจิ่วฉวนยานอวกาศบรรจุมนุษย์ Shenzhou-15 แยกออกจากจรวดได้สำเร็จและเข้าสู่วงโคจรที่ตั้งไว้ลูกเรือในเที่ยวบินอยู่ในสภาพดีและการเปิดตัวก็ประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์เมื่อเวลา 17:42 น. ของวันที่ 30 พฤศจิกายน 2565 ตามเวลาปักกิ่ง ยานอวกาศที่มีมนุษย์ Shenzhou 15 จะเข้าเทียบท่าพร้อมกับสถานีอวกาศตามขั้นตอนที่กำหนดไว้กระบวนการเชื่อมต่อจะใช้เวลาประมาณ 6.5 ชั่วโมง

หลังจากการกลับมาของ Zhang Qian จักรพรรดิ Wudi แห่งราชวงศ์ฮั่นได้ส่งทูตไปสำรวจเส้นทางการสื่อสารผ่านกรุงโรมไปยัง Bactria โดยไม่ผ่าน Xiongnu แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จต่อมากองทัพฮั่นเอาชนะซงหนูและได้รับ Hexi Corridor ซึ่งเปิดช่องทางระหว่างราชวงศ์ฮั่นตะวันตกและภูมิภาคตะวันตกหลังจาก Huo Qubing เอาชนะ Xiongnu ในเทือกเขา Qilian แล้ว Zhang Qian ก็แนะนำให้ติดต่อ Wusun ซึ่งเป็นประเทศที่มีอำนาจในภูมิภาคตะวันตกเพื่อหักแขนขวาของ Xiongnuในปีที่สี่ของราชวงศ์หยวน (119 ปีก่อนคริสตกาล) Zhang Qian ได้ปฏิบัติภารกิจไปยังภูมิภาคตะวันตกอีกครั้ง โดยมีจุดประสงค์เพื่อดึงดูด Wusun กลับไปที่ Hexi และสื่อสารกับประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคตะวันตกZhang qian กับดวงอาทิตย์ ล้มเหลวในการบรรลุวัตถุประสงค์ ในหยวน ding สองปี (ก่อน 115) กลับไปฉาง ' an นางฟ้ากับดวงอาทิตย์สีดำคือ Zhang Qianpa เพื่อข้อตกลงของประเทศอื่น ๆ ยังกลับบ้านทูตสวรรค์อู๋เห็นชายร่างใหญ่และบรรดาเศรษฐีหนา กลับบ้านหลังกลับตะวันดำค่อย ๆ ปิดการติดต่อกับเพื่อนใหญ่ และหลังจากหลายปี ฤดูร้อนจางเฉียนตงสร้าง ต่อจากนั้น ราชวงศ์ฮั่นตะวันตกและตะวันตกเฉียงเหนือ รัฐต่าง ๆ เริ่มมีการติดต่อบ่อยครั้ง zhangqian บังคับภูมิภาคตะวันตก เส้นทางสายไหม การเปิดอย่างเป็นทางการ จักรพรรดิในกองทหารเพื่อ bo hou ในปีที่สิบหกแห่งหยงผิง (73) บันเชาร่วมกับนายพล Dou Gu เพื่อโจมตีซงหนูเหนือและได้รับคำสั่งให้ไปยังภูมิภาคตะวันตกเขานำเจ้าหน้าที่ 36 คนไปที่ Shanshan และพิชิตมันด้วยความมุ่งมั่น "ไม่มีอะไรเสี่ยง ไม่มีอะไรได้มา"จากนั้นเขาก็ชักชวนให้โขตานเข้าร่วมรัฐบาลกลางบ้านเจ้าเปิดเส้นทางสายไหมอีกครั้ง ซึ่งถูกโดดเดี่ยวมาเป็นเวลา 58 ปี และช่วยให้ประเทศต่างๆ ในภูมิภาคตะวันตกกำจัดการควบคุมของซงหนูเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้พิทักษ์เมืองหลวงของภูมิภาคตะวันตกในราชวงศ์ฮั่นตะวันออกบ้านเจ้าดำเนินการในภูมิภาคตะวันตกเป็นเวลา 30 ปี กระชับความสัมพันธ์ระหว่างภูมิภาคตะวันตกและแผ่นดินใหญ่ในปีที่สามของ Yongyuan (91) จังหวัดทางตอนเหนือของ Qiuci, Gumo และ Wenshu ถูกผนวกเข้ากับราชวงศ์ฮั่นตะวันออกทั้งหมด และ Ban Chao ได้ตั้งกองทหารรักษาการณ์ของภูมิภาคตะวันตกใน Qiuci และเข้ารับตำแหน่งของจังหวัดทางเหนือเองและสั่งให้ประวัติศาสตร์อันยาวนานของภาคตะวันตก Xu Qian Tun Shule สะท้อนถนนทางเหนือ

ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 Richthofen นักภูมิศาสตร์ชาวเยอรมันได้ตั้งชื่อ "เส้นทางคมนาคมทางตะวันตกระหว่างจีนกับเอเชียกลางและระหว่างจีนกับอินเดียตั้งแต่ 114 ปีก่อนคริสตกาลถึง 127 AD โดยมีการค้าไหมเป็นสื่อกลาง" ในหนังสือ China ของเขาในไม่ช้าคำนี้ได้รับการยอมรับจากชุมชนวิชาการและสาธารณชน และถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการต่อมา Holman นักประวัติศาสตร์ชาวเยอรมันได้เผยแพร่เส้นทางสายไหมโบราณระหว่างจีนและซีเรียในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ตามข้อมูลทางโบราณคดีที่ค้นพบใหม่ ได้ขยายเส้นทางสายไหมเพิ่มเติมไปยังชายฝั่งตะวันตกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและเอเชียไมเนอร์ กำหนดความหมายแฝงพื้นฐานของ เส้นทางสายไหม กล่าวคือ จีนโบราณผ่านเอเชียกลางไปยังเอเชียใต้ เอเชียตะวันตก และยุโรป ช่องทางการสื่อสารการค้าทางบกของแอฟริกาเหนือเส้นทางสายไหมแบบดั้งเดิมทอดยาว 6,440 กิโลเมตรจากเมืองฉางอานเมืองหลวงของจีนโบราณไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียนผ่านประเทศในเอเชียกลาง อัฟกานิสถาน อิหร่าน อิรัก และซีเรีย และสิ้นสุดที่กรุงโรมเชื่อกันว่าถนนสายนี้เป็นจุดบรรจบของอารยธรรมตะวันออกและตะวันตกโบราณที่เชื่อมต่อทวีปยูเรเชีย และผ้าไหมเป็นสินค้าที่เป็นตัวแทนมากที่สุดเป็นเวลาหลายพันปีมาแล้วที่ชนเผ่าเร่ร่อนหรือชนเผ่าต่างๆ พ่อค้า นักบวช นักการทูต ทหาร และนักสำรวจทางวิชาการได้ย้ายไปตามเส้นทางสายไหม